می توان گفت کارآفرین کسی است که فرصت و ارائه یک محصول، خدمت، روش و سیاست جدید را با تفکر جدید برای یک مشکل قدیمی می یابد و می خواهد پیامد اندیشه، محصول یا خدمات خود را بر نظام مشاهده کند. به عبارت دیگر، کارآفرین شخصی است که بهترین و آخرین موقعیت اقتصادی و تجاری را کشف می کند و روش استفاده از این فرصت ها را می داند. این فرد معمولاً دارای استعداد و خلاقیت است.
آموزش و یادگیری دانش و مهارت تخصصی، آموزش مهارت های اساسی و کارآفرینی، آموزش نگرش های لازم نسبت به ارزش کار و تعادل نظام آموزشی با بازار کار و ایجاد آگاهی لازم در فراگیران به عنوان مهم ترین عوامل موثر بر اشتغال مرتبط با نظام آموزشی هستند.
کارآفرینی از محورهای اصلی رشد و توسعه است و از نظر برنامه ریزی توسعه اقتصادی و توسعه پایدار دارای اهمیت است به این دلیل که موجب اشتغال می شود؛ موجب پر شدن خلاها و شکاف های بازار کار می شود. یعنی با توجه به دگرگونی شرایط بازار کار و فراهم شدن فرصت های تازه، تصمیم های تازه ای گرفته می شود؛ باعث افزایش سود و سرمایه گذاران می شود؛ موجب دگرگونی ارزش ها و تحول ماهیت آنها می شود و ارزش تازه ای به وجود می آورد؛ موجب گذر از رکود اقتصادی، جبران عقب ماندگی های اقتصادی و آسان شدن روند رشد و توسعه کشور می شود؛ عوامل و شرایط لازم را برای تولید کالاها، محصولات و بازار یابی آنها فراهم می سازد
بی شک ایران به عنوان یک کشور در حال توسعه با مشکلات زیادی در این زمینه رو به رو است. با وجود این که عصر حاضر، عصر جوامع، اقتصادها و نهادهای مبتنی بر دانش است و توسعه ملی و ارتقای جایگاه کشورها در رقابت های جهانی در گرو تولید و به کارگیری دانش به طور عام و مهارت به طور خاص است. متوسط هزینه تحقیق و توسعه در ایران طی سال های اخیر حدود 5/0 درصد تولید ناخالص داخلی بوده است.در حالی که متوسط این نسبت در کشورهای توسعه یافته،بالغ بر 5/2 درصد است. همچنین عمده محصولات صادراتی ایران منبع پایه نظیر نفت و فراورده های نفتی و منابع کشاورزی و فراورده های سنتی نظیر پسته و فرش بوده و نقش دانش و فناوری در آنها در حد ابتدایی است.